یکی از هموطنان ما در یکی از کامنت‌های فیسبوک خود سوالی بسیار توهین‌آمیزی پرسیده‌اند: «آیا انجیل شریف است؟»
این سوال را به این دلیل مطرح کرده‌اند که ما اکثراً می‌گوییم یا می‌نویسیم:
تورات شریف، زبور شریف، و یا انجیل شریف.
در پاسخ به این هموطن باید بگویم: بلی! انجیل صد در صد شریف است. زیرا در آن احترام و محبت به خدا و انسان‌ها، فرامین انسان‌دوستانه، و رهنمودهایی که اگر در زنده‌گی خود عملی کنیم، روحاً و جسماً از خداوند پیروی خواهیم کرد به روشنی بیان شده است. همچنین، هزاران سخنی که به روح انسان تازه‌گی می‌بخشد در آن یافت می‌شود.
شریف خواندن یک کتاب نباید صرفاً از روی تقلید، خوش‌بینی، یا ترس باشد؛ بلکه باید واقعاً آن را مطالعه کنیم و با ترازوی منطق، هم از دیدگاهٔ خدا و هم از دیدگاهٔ بشر، مورد ارزیابی قرار دهیم.
همان‌طور که خود عیسی مسیح الگویی از شرافت است، پیام، تعالیم و فرامین او نیز شریف و انسان‌دوستانه هستند.
در انجیل می‌خوانیم که عیسی مسیح فرمان جنگ و قتل انسان‌ها را صادر نکرد، بلکه خودش هم در غزوه‌ای شرکت ننموده است و کسی را به قتل نرسانید. یا شاگردان خود را برای هیچ مأموریت جنگی نفرستاد.
زن، دختر، پسر، و مال و دارایی کسی را به غنیمت نگرفته و به دیگران نیز چنین دستوری نداد. او غلام، کنیز، و حرمسرا نداشت.
از نام خدا و قدرت الهی که داشت، برای لذات جسمی و شهوات انسانی سوءاستفاده نکرد. کسانی را که به او ایمان نیاوردند یا از او روی برگرداندند، واجب‌القتل ندانست. او نه تنها کسی را سنگسار نکرد، بلکه مانع این عمل فجیع و غیرانسانی نیز شد.
دروغ نگفته است. بلکه فرمود: «من راه، راستی و حیات هستم.»[1]
زنان شوهردار را، که شوهرانشان در جنگ کشته می‌شدند، برای کسی حلال نساخت. تجاوز به دختران نابالغ را رواج نداده و سخنان بی‌ربط و بی‌مفهوم نگفت. بر آنچه می‌گفت و انجام می‌داد هرگز شک نداشت، بلکه با قاطعیت عمل می‌کرد.
به پیروان خود فرمان داد که دشمنان شان را ببخشند و برای آنان طلب برکت کنند و خود نیز عملاً این را به مردم نشان داد. هر جا که می‌رفت، مایهٔ برکت، شفا و خوشی بود.
با معجزات عظیم خود، مرده‌گان را زنده می‌کرد، شل‌ها، کورها، جزامی‌ها، و سایر بیماران روحی و جسمی را شفا می‌داد.
بسیاری از مردم، عیسی مسیح را نه تنها به‌خاطر گفتار و تعالیمش، بلکه به‌عنوان بهترین معلم اخلاق در عمل نیز می‌شناسند.
پس چگونه ممکن است کتابی که گفتار، کردار، تعلیمات، فرامین، و خصوصیات شخصیتی و زنده‌گی شرافتمندانهٔ او را در خود جمع‌آوری کرده است، شریف نباشد؟
امیدوارم کسانی که به شرافت انجیل شک دارند، خودشان انجیل شریف را مطالعه کرده و بی‌طرفانه قضاوت کنند که آیا این کتاب شریف است یا خیر؟
اگر غنیمت‌گیری، تجاوز به زنان شوهردار و دختران نابالغ، قطع دست و پای مردم، فرامین غارت اموال دیگران، و سایر جنایات در انجیل وجود داشت، هرگز نمی‌توانستیم ادعا کنیم که انجیل شریف است.
نظر شما در مورد کتابی که خودتان به آن ایمان دارید، چیست؟ آیا شریف است یا نه؟
منتظر پاسخ شما هستم. اما اگر به فحش و دشنام متوسل شوید، خودتان پیشاپیش شرافت کتاب تان را زیر سؤال می‌برید.
فیض و برکت خدا با شما باد.
Comments