پیشگفتار:
قبل از پرداختن به اصل موضوع٬ یعنی ایمان مسیحی و یا مسیحیت سالم٬ خوب خواهد بود که به صورت بسیار مختصر و گذرا به پیشینهٔ ایمان مسیحی و یا مسیحیت در افغانستان نظری بیندازیم. طبق روایات تاریخی٬ ایمان مسیحی در ابتدا توسط مسیحیان نستوری یا نسطوری و یا مسیحیت شرقی در قرن‌های ۴ و یا ۵ میلادی به غرب افغانستان مثل هرات و شمال راه یافت و کلیساهای در این مناطق به وجود آمدند. اما با سرازیر شدن اعراب با دین اسلام آهسته٬ آهسته دامنهٔ آن از این مناطق بر چیده شد و به غیر از علایم آن در صنایع دستی و بعضی از هنرها چیزی باقی نماند.
قرن‌ها بعد، یعنی در قرن ۱۹ میلادی٬ مسیحیان ارمنی٬ یا جزء لشکر نادر افشار و یا هم به حیث تفنگداران لشکر احمد شاه درانی و یا هم به حیث تاجران از لاهورِ هندوستان نقل مکان کرده در کابل ساکن شدند.
ارمنی‌ها از راه‌های مختلف و برای مقاصد مختلف به کابل آمدند. از جملهٔ آنها ارمنی‌های تاجر پیشه که از هندوستان آمده بودند در دربار پادشاهان و محافل سیاسی آن زمان از نفوذ زیادی بهره‌مند شده بودند. آنها با استفاده از نفوذ شان در دربار و محافل سیاسی٬ توانستند کلیسای ارمنی را در کابل تاسیس کنند؛ که در نتیجهٔ کشمکش‌ها بین فرزندان امیر دوست محمد خان و به قدرت رسیدن امیر عبدالرحمن خان٬ حضور ارمنی‌ها در کابل به پایان رسید و کلیسای آنها نیز بسته شد.
اما بعد از جنگ دوم جهانی و به خصوص بعد از سال ۱۹۵۰ میلادی٬ مبشرین مسیحی برای خدمات انسان دوستانه٬ به خصوص در بخش صحت و تعلیم و تربیه وارد افغانستان شدند و به اجازهٔ شاه کلیسای را در کابل تاسیس کردند که بعداً با مخالفت روبرو شده و حتّی ساختمان آن نیز منهدم گردید.
اما بعد از آغاز جنگ ها در افغانستان، پراکنده شدن، و پناه بردن میلیون ها افغان به پاکستان و کشورهای دیگر٬ زمینه را برای آنها مساعد ساخت تا در مورد ایمان مسیحی مُطلع گردند و حلقات خُرد و بزرگ ایمانداران به عیسی مسیح، مشارکت‌های مسیحی و کلیساهای خود شان را در کشورهای مختلف به وجود بیاورند. در طول تاریخ کشور ما افغانستان، این اولین باری است که ایمان مسیحی به این وسعت و به این کیفیت٬ به اساس پشتیبانی قاطع و روشن عیسی مسیح خداوند، زحمات رنج آور و قربانی‌های دوامدار ما ایمان داران افغان و به کمک هم ایمانان دیگر٬ در بین ما افغان‌ها به رشد و انکشاف رسیده است.
طوریکه گفتیم کلیسای بین المللی افغانستان که همه ایمان داران، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور، را در بر می‌گیرد در نتیجهٔ قربانی‌ها، زحمات و خدمات هر یک از ما ایمانداران افغان به وجود آمده است و از لحاظ کمی نسبتاً رشد سریع داشته است و لازم است در رشد کیفی آن نیز توجهٔ زیادتر بنماییم. زیرا اگر رشد کمی با رشد کیفی همآ‌هنگ نباشد باعث انحراف، خود محوری‌ها، و تفرقه‌ها گردیده و ما را از اصل ایمان به عیسی مسیح خداوند و ایمان مسیحی سالم دور ساخته به بیراهه می‌کشاند.
ایمان مسیحی سالم چیست و ما چطور می‌توانیم به مسیحیان سالم رشد کنیم؟
در دنیا و به خصوص در بین ما افغان‌ها سوء تفاهم‌های زیادی در مورد خصوصیات ایمان مسیحی و مسیحیان وجود دارد. آنها با برداشت از دین خود شان فکر می‌کنند که مسیحیان نیز با بیان چند کلمه و یا چند شعار می‌توانند مسیحی شوند. حتّی بعضی‌ها دچار این غلط فهمی هستند که گویا مسیحیت آسان ترین و آزاد ترین دین است. در حالیکه، صرف ادعای یک شخص مسیحی بودن او را ثابت نمی‌سازد که او حقیقتاً از عیسی مسیح پیروی یا نماینده‌گی می‌کند و او یک مسیحی سالم است. گفته می‌توانم که حتّی ما هم که ادعا می‌کنیم مسیحیِ سالم هستیم٬ باز هم در نشان دادن محبت عجیب عیسی مسیح و فیض و تقدس او در زنده‌گیِ عملیِ مسیحیِ خود صد فی صد موفق نبوده ایم.
باید بهترین راه و هدف هر یک از ما پیروان عیسی مسیح این باشد که در زندهگی خود مطابق به خصوصیاتی که عیسی مسیح ما را برای زندهگی کردنِ مسیحی دعوت کرده است٬ راه برویم.
یکی از دانشمندان مسیحی می‌گوید: «از جملهٔ ۱۰۰ نفر امکان دارد یک نفر کلام خدا را در کتاب مقدس بخواند و پیرو عیسی مسیح شود، اما ۹۹ نفر دیگر با دیدن به طرف خصوصیات زندهگی عملی مسیحی ایمانداران٬ پیرو عیسی مسیح می‌شوند.»[۱]
تجربهٔ شخصی ایمان آوردن خودم به عیسی مسیح نیز به همین شکل بوده است. وقتی من به فروتنی، محبت٬ مهربانی، و بی ریایی آنها می‌دیدم٬ تعجب می‌کردم و برایم سوال به وجود می‌آمد که چرا من و یا ما این خصوصیات را نداریم؟ بعد از جستجو متوجه شدم که این خصوصیاتِ ذاتی آنها نیست بلکه در نتیجهٔ رابطهٔ آنها با عیسی مسیح در آنها به وجود آمده است و همان بود که من نیز مجذوب عیسی مسیح شده و به او ایمان آوردم.
مسیحیان سالم دارای کدام خصوصیات می‌باشند؟
۱: یکی از خصوصیاتی را که یک شخص با ایمان آوردن به عیسی مسیح نصیب می‌شود، صلح جویی و بسیار رحیم و مهربان بودن است.
متاسفانه هر کدام ما افغان‌ها در زندهگی خود صدمات زیادی دیده ایم و زخم‌های زیادی در درون خود داریم که به خاطر آن از عزیزان و حتّی هم ایمانان خود بسیار زود آزرده شده٬ عکس‌العمل نشان می‌دهیم. یا اکثراً به گپ‌های عادی دیگران شک می‌کنیم و یا با چند کلامی که از شنیدن موعظهٔ دیگران آموخته‌ایم بسیار مغرور می‌شویم و دیگران را از خود پایین‌تر فکر می‌کنیم. در نتیجه به مشکل می‌توانیم با هم در مشارکت‌ها و کلیساهای کوچک مان جور بیاییم.
اما کلام خدا به ما تعلیم می‌دهد، زمانی که به عیسی مسیح ایمان می‌آوریم و پیرو او می‌شویم٬ لازم است تا آهسته٬ آهسته رشد کرده و به مسیحیان سالم تبدیل شویم. یعقوب رسول هم به این مشکل خوب متوجه بوده و در رسالهٔ خود به ایمانداران نوشته می‌کند:
«اما حکمتی که از عالم بالا است، اول پاک، بعد صلح جو، با گذشت، مهربان، پر از شفقت و ثمرات نیکو، بی‌غرض و بی‌ریا است.»[۲]
مسیحی سالم وقت خود را صرف بیان کردن افتخارات خود نمی‌کند، بلکه زیاد تر وقت خود را به این مصرف می‌کند تا در بین مردم و ایمانداران صلح و مهربانی را تقویت کند.
۲: مسیحی سالم با داشتن رابطهٔ نزدیک با ایمانداران دیگر زندهگی می‌کند.
مسیحی سالم علاقه مند است که با مسیحیان دیگر یک جا زندهگی کند تا بتوانند با هم مشترکاً در ایمان مسیحی رشد کرده و وسیلهٔ جلال دادن عیسی مسیح خداوند گردند. هر مسیحیِ که نمی‌تواند با ایمانداران دیگر یکجا در ایمان خود پیش برود در حقیقت او و یا آنها در ایمان شان به عیسی مسیح رشد نکرده اند. کلام خدا در کتاب مقدس٬ به تکرار٬ به بلوغ روحانیِ ایمانداران تاکید می‌کند. یوحنای رسول بعد از سالها خدمت و تجربه نوشته می‌کند:
«اگر کسی بگوید: «من خدا را دوست دارم.» در حالیکه از برادر خود نفرت دارد، دروغگو است.»[۳]
۳: مسیحی سالم برای جلال دادن خدا زندهگی می‌کند.
صرف یک چیز هدف اصلی زندهگی مسیحیان سالم را تشکیل می‌دهد. آنها کوشش می‌کنند که خود را کمتر ساخته٬ فروتن شوند و جایی را در درون شان برای عیسی مسیح خالی کنند، تا عیسی مسیح بتواند به نیروی اصلی در تمام فعالیت‌های زندهگی شان تبدیل گردد. یوحنای رسول می‌گوید: «او باید ترقی کند، و من باید از نظر بیفتم.»[۴]
۴: مسیحی سالم دوست گنهکاران است.
عیسی مسیح به حیث دوست گنهکاران شناخته می‌شد و حتّی مخالفین او را بنابر این خصوصیت اش ملامت می‌کردند. مسیحیان سالم خود را در حلقهٔ مخصوص ایمانداران، مشارکت و کلیسا مقید نمی‌سازند، آنها علاقه دارند که با گنهگاران دوست شوند تا بتوانند از این طریق محبت و رحمت عیسی مسیح خداوند را به آنانی که در بیرون قرار دارند٬ نشان دهند. در این مورد ما افغان‌های مسیحی واقعاً دچار غلط فهمی‌ها هستیم. زمانی که به عیسی مسیح ایمان می‌آوریم با عزیزان و خویشاوندان خود که با ما هم ایمان نیستند قطع رابطه می‌کنیم. اما بهتر است که روابط خود را با آنها تا حد امکان حفظ کنیم و در زندهگی و روابط خود٬ عیسی مسیح را به آنها معرفی کنیم.
در انجیل متی می‌خوانیم: «وقتی پسر انسان آمد که می‌خورد و می‌نوشد مردم می‌گویند: «ببینید، او یک آدم پُرخور، میگسار و دوست جزیه‌گیران و گنهکاران است!» با وجود این، درستی حکمت خدا به وسیلهٔ نتایج آن به ثبوت می‌رسد.»[۵]
۵: مسیحیان سالم عاشق مهربانی هستند.
شما مسیحیان سالم را با دیدن میوه‌های روح القدس در زندهگی عملی آنها خواهید شناخت. آنها در محبت، خوشی، صلح و سلامتی، صبر، مهربانی، خوبی، صادق بودن در ایمان، شرافت، و دیسیپلین خود رشد کرده‌اند و هنوز هم در حال رشد هستند.
۶: مسیحیان سالم از کلام خدا تغذیه می‌شوند.
بعضی از ایمانداران افغان ما ادعا کرده می‌گویند که کتاب مقدس را چند بار خوانده‌اند و از آن خوب اطلاع دارند. اما در حقیقت اگر غذای روحانی روزمرهٔ یک ایماندار از کلام خدا نباشد٬ هرگز نمی‌تواند منحیث یک ایماندار سالم رشد کند. در زبور شریف می‌خوانیم:
«خوشا به حال کسی که به مشورت مردمان شریر نمی‌رود، در راهٔ گنهکاران نمی‌ایستد و با مسخره کننده گان همنشین نمی‌شود، بلکه میل و رغبت او در شریعت خداوند است و شب روز در آن تفکر می‌کند.»[۶]
۷: مسیحیان سالم تبعیض ندارند.
متاسفانه در نتیجهٔ جنگ‌های دوامدار و طولانی در کشور ما٬ به همزیستی و همدیگر پذیری اقوام ساکن در کشور ما صدمهٔ شدیدی وارد شده است. ما به حیث پیروان عیسی مسیح به هر قوم و زبانی که متعلق هستیم٬ رسالت داریم تا به اساس تعلیم گرانبهای عیسی مسیح فاصله‌های موجود بین اقوام مختلف ساکن در کشور خود را کم کنیم. عیسی مسیح می‌فرماید: «خوشا به حال صلح کننده گان، زیرا ایشان فرزندان خدا خوانده خواهند شد.»[۷]
برای اینکه هموطنان ما، ما را به حیث پیروان حقیقی عیسی مسیح و سفیران صلح شناخته در بین خود بپذیرند، خدمت کردن برای آنها را بالاتر از وابسته‌گی‌های قومی و زبانی خود بدانیم.
۸: مسیحیان سالم با وفاداری درد و رنج را تحمل می‌کنند.
مسیحیان سالم به خوبی می‌دانند که این زندهگی همیشه کامل و بدون جنجال نیست. آنها به چیزهای ابدی و درونی دقت می‌کنند، چون می‌دانند که این زندهگی گذراست و کامل نیست. آنها به وعده‌های خدا ایمان دارند و در بین درد و رنج با اطمینان به طرف آنها می‌بینند.
در کتابِ اعمالِ رسولان می‌خوانیم:
«در بین راه شاگردان را تقویت می‌کردند و آن ها را تشویق می‌نمودند که در ایمان خود پایدار بمانند و به آن ها می‌گفتند:«برای داخل شدن به پادشاهی خدا ما باید از راه های بسیار سختی بگذریم.»[۸]
در نتیجه می‌توانم بگویم که ما ایمانداران افغان از هر طریقی و یا هر مبشر و کلیسای که پیرو عیسی مسیح شده ایم٬ بهتر است تا در ایمان خود به عیسی مسیح خوب رشد کنیم و خداوند خود را خوبتر بشناسیم و به مسیحیان سالم تبدیل شویم. لازم است کلام خدا را در کتاب مقدس به دقت مطالعه کرده از آن تعلیم حاصل کنیم. زبور نویس می‌نویسد: «کلام تو برای پاهای من چراغ و برای راه‌های من نور است.»[۹]
خداوند ما عیسی مسیح به شما برکت نصیب کند.
پایان
Comments